Ο πρώην όμηρος της Χαμάς Αλόν Οχέλ μιλά για τη φρίκη: Με πήραν από τη ζωή και με έβαλαν στην κόλαση

Για τη μακρά περίοδο που πέρασε σε αιχμαλωσία από τη Χαμάς, μίλησε ο πρώην όμηρος Αλόν Οχέλ, συμπεριλαμβανομένων απειλών, σεξουαλικής παρενόχλησης και χειρουργικής επέμβασης χωρίς αναισθησία, κατά τη διάρκεια συνέντευξης με το N12 τη Δευτέρα 1η Δεκεμβρίου.

Ο Οχέλ διηγήθηκε πώς τον άφησαν προσωρινά μόνο του σε ένα τούνελ, αφού κρατούνταν μαζί με άλλους ομήρους. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ήρθε αντιμέτωπος με άνδρες των οποίων «ο μοναδικός στόχος ήταν να τρομοκρατήσουν».

Όπως διαβάζουμε στη Jerousalem Post, ο Οχέλ λέει χαρακτηριστικά πως «παίζανε με τις ποσότητες φαγητού και μας παρενοχλούσαν σεξουαλικά». «Πας στο ντους και ο τρομοκράτης έρχεται να σου βάλει σαμπουάν. Βάζει σαμπουάν στο χέρι του και αρχίζει να σε σαπουνίζει στο ντους. Σε αγγίζει», διηγήθηκε.

Ο Οχέλ προσπάθησε να απομακρυνθεί από τον απαγωγέα, λέγοντάς του ότι μπορούσε να πλυθεί μόνος του, αλλά εκείνος συνέχισε. «Είπε ότι ήταν σημαντικό για αυτόν να κάνω καλό ντους, ώστε να μην εμφανίσω εξανθήματα. Ευτυχώς, η σεξουαλική κακοποίηση δεν προχώρησε περαιτέρω», πρόσθεσε ο Οχέλ.

Η απαγωγή

«Με πέταξαν σαν σακί πατάτες στο φορτηγάκι. Ήμουν σε κατάσταση σοκ και αναρωτιόμουν αν ονειρευόμουν», είπε για τη στιγμή που τον απήγαγαν.

«Είδα κάποιον να πηδάει από το φορτηγάκι και τον έσπασαν στο ξύλο. Είπα στον εαυτό μου: «Ό,τι και να γίνει, επιλέγω τη ζωή»», πρόσθεσε.

«Άρχισαν να οδηγούν και σε λίγα δευτερόλεπτα ήμασταν στη Γάζα. Ήμουν σε κατάσταση σοκ. Περάσαμε μια πύλη και, μπαμ, Γάζα. Λες «γαμώτο, πού είναι η πολεμική αεροπορία; Τι συμβαίνει;»», δήλωσε.

«Τα μαλλιά μου ήταν γεμάτα τσιμέντο από το καταφύγιο όπου κρυβόμουν και έσταζα ασταμάτητα αίμα με τρελό πόνο στο κεφάλι, τον ώμο και το μάτι. Δεν μπορούσα να δω», διηγήθηκε.

Συνέχισε λέγοντας πως έφτασαν σε ένα νοσοκομείο και είδαν ένα μεγάλο πλήθος κατοίκων της Γάζας γεμάτο μίσος για τους ομήρους. «Δεν μπορείς να τους αποκαλέσεις αμέτοχους», είπε ο Οχέλ. «Όλοι εκεί είναι εμπλεκόμενοι».

«Τους φώναξα ότι δεν μπορούσα να δω και μου έβγαλαν τα ρούχα, προσπαθώντας να βεβαιωθούν ότι δεν θα έμπαινε κανείς», είπε, προσθέτοντας ότι τους μετέφεραν σε ένα σπίτι δίπλα στο νοσοκομείο και τους χορήγησαν αναισθησία. «Ξύπνησα την επόμενη μέρα και δεν μπορούσα να αναπνεύσω από τον πόνο», θυμήθηκε.

Διηγήθηκε ότι οι τρομοκράτες έραψαν τους ομήρους «με εξευτελιστικό τρόπο», χωρίς να τους χορηγήσουν αναισθησία, απαγορεύοντάς τους να φωνάζουν ή να μιλάνε. «Τις πρώτες δύο εβδομάδες, δεν μιλούσαμε. Καθόμουν εκεί με άλλους ανθρώπους και δεν είχα ιδέα ποιοι ήταν».

«Σε παίρνουν από τη ζωή σε μια στιγμή. Είμαι 22 ετών. Τι ξέρω για τη ζωή; Με πήραν από την πραγματικότητα και με έβαλαν στην κόλαση σε ένα δευτερόλεπτο», δήλωσε.

Το τραυματισμένο δεξί μάτι

Όταν ο Ohel κλείνει το αριστερό του μάτι, η όρασή του γίνεται θολή, αλλά όταν και τα δύο μάτια του είναι ανοιχτά, μπορεί να δει. Ωστόσο, ο ίδιος αναφέρει ότι πάντα ήξερε ότι «στο τέλος θα επέστρεφε στη μητέρα του, ό,τι και να συνέβαινε».

Λίγο πριν από την επέμβαση στα μάτια του μετά την επιστροφή του στο Ισραήλ, οι γιατροί εξήγησαν τη διαδικασία στον Οχέλ. Μια στιγμή κατά τη διάρκεια της επέμβασης γελούσε και την επόμενη στιγμή έκλαιγε, ανέφερε το N12.

«Στη Γάζα μου αφαίρεσαν το δικαίωμα στην κίνηση, την ελευθερία και την ανεξαρτησία, αλλά όχι το δικαίωμα να επιλέξω να είμαι νικητής», είπε ο πρώην όμηρος.

«Συνεχώς καταρρέεις, αλλά ο [συντρόφος όμηρος] Έλι [Σαράμπι] μου έλεγε «είναι εντάξει να καταρρέεις, αλλά δεν πρέπει ποτέ να χάνεις την ελπίδα»», θυμάται ο Οχέλ.

Η στιγμή της απελευθέρωσης

Η φυγή από το φεστιβάλ Nova

«Φύγαμε από το μουσικό φεστιβάλ Nova τη στιγμή που άρχισαν οι βομβαρδισμοί», θυμάται ο Οχέλ. «Είδαμε τις αναχαιτίσεις και είπαμε: «Φεύγουμε από εδώ». Σκεφτήκαμε να σταματήσουμε σε ένα καταφύγιο, αλλά εγώ ήθελα να συνεχίσουμε να τρέχουμε μόλις σταματούσαν οι ρουκέτες. Στεκόμασταν στο καταφύγιο, αλλά οι ρουκέτες δεν σταματούσαν. Επιπλέον, αρχίσαμε να ακούμε Καλάσνικοφ. «Πού είναι ο στρατός;» ρωτήσαμε. Απλά περίμενες τον θάνατό σου», συνέχισε.

Είδε τον Άνερ Σαπίρα, έναν στρατιώτη των IDF, να ρίχνει χειροβομβίδες από το εσωτερικό του καταφυγίου προς τα έξω. «Του είπα ότι όλα θα πάνε καλά. Δεν με κοίταξε στα μάτια. Μας έσωσε όλους».

«Αφού δολοφονήθηκε ο Σαπίρα, υπήρχε μια χειροβομβίδα που ήρθε να ρίξει ο Χερς [Γκόλντμπεργκ-Πολίν]. Του φώναξα να τη ρίξει, αλλά δεν πρόλαβε. Η χειροβομβίδα εξερράγη λίγα εκατοστά μακριά από τον Χερς και του ακρωτηρίασε το χέρι. Είδα τα πάντα και νομίζω ότι αυτή ήταν η χειροβομβίδα που μου χτύπησε το μάτι», πρόσθεσε.

Στη συνέχεια, διηγήθηκε πώς τον πήγαν σε ένα τούνελ μετά από 52 ημέρες, όπου συνάντησε τους Έλι Σαράμπι, Αλμόγκ Σαρούσι, Όρι Ντανίνο και Γκόλντμπεργκ-Πολίν.

Ωστόσο, λίγο αργότερα, ο Σαρούσι, ο Ντανίνο και ο Γκόλντμπεργκ-Πολίν μεταφέρθηκαν αλλού, με τον Οχέλ να αναφέρει ότι ήταν σίγουρος ότι τους πήγαιναν για να τους απελευθερώσουν. Στην πραγματικότητα, τους μετέφεραν σε ένα άλλο τούνελ, όπου δολοφονήθηκαν από τρομοκράτες τον Αύγουστο του 2024.

«Μοιάζεις με σκελετό, βλέπεις ένα πτώμα»

Ο Οχέλ έμεινε σε ένα τούνελ με τον Ελιά Κοέν και τον Σαράμπι, τον οποίο ο Οχέλ περιγράφει ως πατέρα του κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας τους. «Από την αρχή, συνδεθήκαμε. Υπήρχε αυτή η χημεία. Μια φορά μας έριξαν ένα μπολ με λίγα μακαρόνια και έχασα τον έλεγχο, χτυπώντας τον τοίχο, σπάζοντας το χέρι μου και άρχισα να κλαίω. Ο Έλι ήταν εκεί για να με αγκαλιάσει», θυμάται.

Ο Σάραμπι μίλησε στον Οχέλ για τις κόρες του, που δολοφονήθηκαν από τρομοκράτες κατά τη διάρκεια της σφαγής και ξέσπασε σε κλάματα. Υποσχέθηκαν ο ένας στον άλλον ότι θα επιβιώσουν για χάρη των μελών της οικογένειάς τους που τους περίμεναν.

«Όποιος δεν ήταν εκεί δεν θα μπορέσει να καταλάβει την αιχμαλωσία μας. Στη ζωή σου δεν έχεις βιώσει την πείνα, δεν έχεις δεθεί με αλυσίδες για ενάμιση χρόνο, δεμένος σαν μαϊμού και τρώγοντας σαν σκύλος. Δεν είσαι άνθρωπος, είσαι ζώο», είπε.

«Τρώγαμε πίτα και τέσσερις κουταλιές μπιζέλια την ημέρα. Υπήρχε μια περίοδος που τρώγαμε μόνο αποξηραμένους χουρμάδες. Και ξέρεις ότι έχουν φαγητό. Λες στον εαυτό σου: «Στο τέλος, θα συνηθίσεις την πείνα», αλλά δεν είναι έτσι. Είναι πόνος σε όλο το σώμα, όλη την ώρα. Μοιάζεις με σκελετό. Κοιτάζεις τον εαυτό σου και βλέπεις ένα πτώμα και αυτό τους κάνει να νιώθουν μέσα τους», είπε ο Οχέλ, περιγράφοντας πώς προσπάθησε να παραμείνει ψυχικά δυνατός.

Σημείωσε ότι ο ισραηλινός στρατός βομβάρδισε το τούνελ στο οποίο βρίσκονταν και ένας πύραυλος ανατίναξε το τζαμί και το σχολείο από όπου έβγαιναν οι στοές του τούνελ.

Οι όμηροι ήταν σίγουροι ότι θα τους έσωζαν και ότι οι στρατιώτες του ισραηλινού στρατού έμπαιναν στα τούνελ. «Βγήκαμε έξω και τρέξαμε ανάμεσα στα ερείπια», είπε. «Ακούσαμε πολυβόλα και συνεχίσαμε να τρέχουμε μέχρι που φτάσαμε σε ένα άλλο τούνελ που δεν είχε τίποτα».

Θυμήθηκε πώς ένας ανώτερος τρομοκράτης τους είπε ότι οι άλλοι όμηροι που κρατούνταν μαζί με τον Οχέλ θα απελευθερώνονταν. Τον έβγαλαν από τον Σαράμπι, αλλά εκείνος αρνήθηκε να φύγει. Και οι δύο, αυτός και ο Σαράμπι, έτρεμαν. «Είπα στον Έλι: «Πω πω, χαίρομαι για σένα». Εκείνος είπε ότι όλα θα πάνε καλά».

Η λύτρωση

Μετά από οκτώ μήνες αιχμαλωσίας, μεταφέρθηκε στο νότιο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας.

«Ξαφνικά, σταματήσαμε», είπε. «Με έβγαλαν από το όχημα και αρχίσαμε να περιπλανιόμαστε στη Γάζα. Στην πορεία, κατάλαβα ότι με μετέφεραν για να ασκήσουν πίεση στο Ισραήλ».

Μετά τη μεταφορά του, ο Οχέλ ενώθηκε με τον όμηρο Γκάι Γκιλμπόα-Νταλάλ. Οι δύο υπηρέτησαν μαζί στο ναυτικό και αναγνώρισαν ο ένας τον άλλον.

Οι δύο οδηγήθηκαν σε ένα τούνελ και οι τρομοκράτες τους διέταξαν να γράψουν ένα γράμμα στις οικογένειές τους. Ο Ιζζαντίν αλ-Χαντάντ, τότε διοικητής της Ταξιαρχίας της Χαμάς στη Γάζα, ο οποίος έκτοτε προήχθη σε επικεφαλής του λεγόμενου στρατιωτικού σκέλους των Ταξιαρχιών Ιζζαντίν αλ-Κασάμ, μπήκε στο τούνελ και είπε στον Οχέλ και στον Γκιλμπόα-Νταλάλ ότι θα αφεθούν ελεύθεροι.

«Από εκεί και πέρα, όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Μια γυναίκα από τον Ερυθρό Σταυρό με πήρε και μου ζήτησε συγγνώμη. Αισθανόταν ντροπή επειδή ο Ερυθρός Σταυρός δεν έκανε τίποτα. Είναι μια οργάνωση ντροπής – δεν διαφέρει από τον ΟΗΕ», επισήμανε.

Από το παράθυρο του οχήματος του Ερυθρού Σταυρού είδε στρατιώτες των IDF. Θυμήθηκε ότι παρατήρησε ότι ήταν έφεδροι με οικογένειες και παιδιά.

Είπε ότι δεν ξέσπασε σε κλάματα όταν επανενώθηκε με την οικογένειά του. Αυτό που ήταν σημαντικό για αυτόν ήταν να τους δώσει την αίσθηση ότι επέστρεψε έχοντας τα λογικά του, υγιής, αλλά μετά επέτρεψε στον εαυτό του να δείξει τα συναισθήματά του.

Όταν έμαθε ότι ο Σαράμπι έχασε όλη του την οικογένεια, ξέσπασε, θυμήθηκε.

«Για δύο χρόνια, ήμουν ένας νεκρός άνθρωπος. Προσευχόμουν να με σώσει κάποιος, αλλά ανακάλυψα ότι είμαι δυνατός, ότι μπορώ να κάνω τα πάντα, ότι δεν είμαι θύμα, ότι δεν αναζητώ την αυτολύπηση. Πέρασα ό,τι πέρασα, το δέχομαι και μεγαλώνω, συνεχίζοντας να μαθαίνω και να εξελίσσομαι. Θα κατακτήσω τον κόσμο», κατέληξε ο Οχέλ.